Welkom in de herfst

In augustus was ik al aan het flirten met de herfst: een beetje een kokette flirt, misschien wel geboren uit ontevredenheid over het regenachtige dag. Nu is het oktober en de herfst laat niet meer met zich spotten.
De hele zomer - de benauwde juni, de gloeiende juli en de grijze augustus - heb ik me voorbereid op mijn grote project: de reis naar Amerika. Andere mensen gingen op vakantie en kwamen weer terug, ik was alleen maar bezig met routes plannen en lijstjes maken. Intussen genoot ik van de stille stad, dacht zonder jaloezie aan mijn vrienden in verre landen, en wentelde mezelf in voorpret.

Nu ben ik weer thuis, en heb in plaats van voorbereidingen, alleen nog herinneringen in mijn hoofd. De eerste dagen na onze thuiskomst waren zonnig. Zo zonnig dat ik koffie dronk in de zon, met mijn ogen dicht mijmerend over alles wat ik had meegemaakt. Maar een paar dagen later zat ik op bank en had zin om een trui aan te trekken. Tijd voor een dikkere jas, maillots en een extra deken op bed. Mijn zomer is voorbij.

Nu hou ik heel erg veel van de herfst. Het is het mooiste seizoen. En het hoeft geen stralend weer te zijn met gouden licht en vlammend gekleurde bossen. Het mag regenen, grijze kille dagen, met een matte nevel die over de stad hangt. Het wordt vroeger donker, ik moet het balkon opruimen – dode planten weggooien, de tuinmeubels opbergen. Er zullen voorlopig geen balkondiners zijn.
Dit is het seizoen van naar binnen gekeerd leven. Tijd doorbrengen in de keuken in plaats van buiten. En het kan geen toeval zijn dat dat samenvalt met (voor mij) de meest inspirerende en opwindende smaken van het keukenjaar. De kleuren van de herfst zijn donker, gloedvol en warm. De smaken van de herfst zijn zoet met een pittig of bitter randje, gelaagd en complex.
Pompoenen, geroosterd in de oven, bestreken met chili-boter. Soepen en stoofpotten die de hele dag op het vuur staan. De laatste tomaten-oogst tot saus verwerken om de hele winter plezier van te hebben.
Dit is het seizoen om vrienden uit te nodigen en het huis gezellig te maken, en dat betekent gelukkig geen herfstschoonmaak (bij kaarslicht zie je het stof toch niet), maar taarten bakken. De paddestoelen, pompoenen, boerenkool, appels en peren op de markt verzoenen me met het weer-thuis-zijn. Als er een appeltaart in de oven staat, en de geur van kaneel en suiker als een belofte door het huis kruipt, ben ik met alles verzoend.